Kogo kusi Szatan?

Diabeł, Szatan, Iblis, czart...na sam dźwięk tych słów można dostać gęsiej skórki, albowiem oznaczają istotę, której jedynym celem egzystencji jest szerzenie zła i zguby. Dla szczerze wierzącego muzułmanina każde wspomnienie tego diabolicznego stworzenia będzie okazją do napomnienia samego siebie, chwili refleksji nad Sądem Ostatecznym, życiem wiecznym oraz dalszą motywacją do pracy nad sobą, gdyż nikt nie jest w pełni bezpieczny przed Szatanem, mimo iż wydawać by się mogło, że ludzie pobożni, bogobojni, oddający się aktom czci należą do wyjątku. Jak przecież człowiek, który modli się pięć razy dziennie, ma zwyczaj częstego recytowania Koranu, pilnuje wszelkich religijnych obowiązków a ponadto oddaje się dodatkowym aktom czci może być narażony na podstępne działania Iblisa? Prawda jest jednak taka, że bardzo często właśnie nad tego typu ludźmi Szatan pracuje najciężej.

Dlaczego? Wyjaśnienie jest bardzo proste. Otóż, ludzie niewierzący, czyniący zło już i tak robią to, czego Szatan od nich chce, z kolei praca nad tymi, którzy wierzą, lecz nie do końca praktykują swą wiarę bądź mają tendencję do pomijania lub lekceważenia swych religijnych obowiązków nie należy do najżmudniejszych, gdyż wystarczy wzniecić w ich duszach pewne myśli, pragnienia, uczucia, a wkroczą na zupełnie inną ścieżkę życia.

Prawdziwie twardym orzechem do zgryzienia dla Szatana są ludzie pobożni, pragnący podobać się Allahowi i podążać Jego drogą. Dlatego właśnie Iblis dokonuje wszelkich starań odnosząc się do przeróżnych metod, by ich zwieść. W przypadku głęboko wierzących i praktykujących muzułmanów Szatan nie będzie ich zachęcał do popełnienia ciężkich grzechów, takich jak natychmiastowe zaprzestanie modlitwy czy chciwe wstrzymywanie się od jałmużny, lecz metodycznie będzie się starał, by krok po kroku zaprzestali najpierw nadprogramowych praktyk religijnych, a dopiero później obowiązkowych aktów czci.

Nagłe uczucie znużenia, senności na krótko przed modlitwą, a w jej trakcie myśli zaprzątane sprawami dnia codziennego; gospodarowanie coraz mniej czasu na recytację Koranu, zikr, na pogłębianie wiedzy na temat Islamu, a tym samym coraz częstsze oddawanie się doczesnym uciechom – to tylko niektóre z „objawów” pracy Szatana nad pobożnymi muzułmanami, jakie można zaobserwować każdego dnia.

Poza odciąganiem wiernych od wykonywania aktów czci Szatan stara się skorumpować ich dusze wzniecając w nich uczucie dumy, pychy. Iblis to niezwykle inteligentna i sprytna istota, która potrafi skromnego, uniżonego sługę Bożego omamić tak, iż ten nie będąc tego świadom zacznie odczuwać wyższość nad innymi sądząc, że nie są tak bogobojni jak on. Stąd zaś prosta droga do tego, by afiszować się swą „pobożnością” oczekując poklasku i pochlebstw ludzi zamiast nagrody u Allaha.

Żaden muzułmanin nie powinien więc błędnie mniemać, że jest poza zasięgiem diabelskich praktyk Szatana. W kręgu jego zainteresowań jest każdy - bez wyjątku. Wiedza ta nie powinna nas jednak w żaden sposób paraliżować - wręcz przeciwnie, świadomość tego powinna nam „otworzyć oczy” na rzeczywistość i każdego dnia przypominać o celu naszego istnienia, o życiu po śmierci, ostatecznym rozrachunku i dzięki temu jeszcze bardziej motywować i dodawać nam energii do wzmożonej pracy nad sobą, nad własnym życiem, do wykonywania coraz więcej nadobowiązkowych aktów czci, innymi słowy do zbliżania się do Boga. 

By uchronić się przed podstępnymi pokusami Szatana, módlmy się do naszego Stwórcy jak najczęściej recytując surę An-Nas:

„Mów:

'Szukam schronienia u Pana ludzi,

Króla ludzi,.

Boga ludzi,

przed złem kusiciela,

wycofującego się skrycie,

który podszeptuje pokusę w serca ludzi

- spośród dżinów i ludzi'."

 {Koran, 114}

Przekład Koranu: J. Bielawski